«Chela, chela!» Energiske barnestemmer strøymer imot oss når vi går inn i murbygningen som utgjer Barilete. Rundt 10-15 små jenter og gutar står med skulesekkane sine på ryggen – leksetida er ferdig for i dag. Omgitt av litt avskala veggmåleri i spreke fargar lyser dei av breide smil. Det tek om lag eitt og eit halvt sekund
Leik, bading, volleyball, fotball, kortspel, sjonglering, teikning og ikkje minst piñata har vore dagens aktivitetar. Omkring 70 born og foreldre frå León tok bussen til stranda, for å tilbringe dagen saman med oss. Kulturstudier arrangerer ei slik utflukt ein gong i halvåret, i samarbeid med organisasjonen ”Telehablatón conanca”, som hjelper familier med kreftsjuke born. Eg
I Noreg et me mange snåle ting. Til dømes elskar me det snodige fenomenet lutafisk med bacon. Me et raspeballar og torskehovud, pinnakjøt og smalahåve. Me forbinder det med store dagar og ser fram til det i lang tid, og kjenner oss grueleg norske når me set grytene på bordet. I Nicaragua har dei òg
Sondre, kongen av å gå seg vill, har lært av feila sine. Laurdags ettermiddag guida han Malene, Mim og meg trygt gjennom León si nasjonaldagsfeiring. Sjølv om Nicaragua ikkje har like ettertrykkeleg feiring som Noreg, kunne nasjonaldagen merkast på det auka folkelivet og korpsmusikken. Med overraska blikk og ertande smil i ryggen, sprang vi sikksakk
Når regnet høljar ned utanfor rommet, er det passelig å mimra tilbake på helgi og heisatur til San Juan del Sur med ei nydeleg samling jenter. For der var det ikkje mykje regn, skal eg seie deg. Derimot var det solbrente skuldre, perfekte nybegynnarbølgjer og massevis av artige ungdommar med ryggsekk og ikkje nett nyvaska
Vivo en paraíso Posted on September 7, 2013 Før var eg overtydd om at ingen kunne måle seg med Noreg sin natur, utanom Alaska, kanskje. Men eg er ikkje lenger så sikker. På guida besøk i León Viejo, ruinane av gamle León, får vi eit litt betre innblikk i den innhaldsrike historia til Nicaragua, i tillegg
For ei veke, for ei helg. Kort oppsummert, så har det vore spansk, salsa, svette kroppar, surf og sol. Som Solveig nemnde, hadde vi ein råbra velkomstfest fredagskvelden. Huset vårt, Monkey republic, var pynta med fargerike lyslenker og blomar. Heile området lukta av krydder og kvitløk frå den nicaraguanske maten vi vart servert, og latteren
Fram til no har vi sett meir lyn enn vi har høyrt brak, men i kveld slår Tor hardt. Eg ligg i senga med føtene oppetter veggen og kryssar fingrane for at straumen held, så vifta kan fortsetje det livsnødvendige arbeidet sitt. Trass i ein heidundrandes velkomstfest i går med koldtbord, god drikke, live nicaraguansk
«Skulen ligg på stranda». «Møtast på stranda i morgon.» «Studere kan du gjere på stranda.» Stranda, stranda og stranda overalt! Du kan vel seie me rakk å bygga forventningane til vårt første møte med studiesenteret el Pelicano (hugsar ikkje om det e el, la, las, los eller noko anna. Har ikkje hatt vår første gramatikktime
Klokka er fem om morgonen. Eg sit ved eit bord rett utanfor romet og høyrer på motorduren frå byen, fuglar som syng, hundar som bjeffar og andre lydar eg ikkje heilt klarar å identifisere. På himmelen kan det verke som sola er i full gang med å stå opp. Noreg ligg åtte timar framom oss
